سختکردن القایی - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
سخت کردن القایی (به انگلیسی: Induction hardening)، نوعی سخت کاری سطحی است. این عملیات به منظور افزایش مقاومت در برابر سایش و خوردگی و سختی لایه خارجی است، که هدف همهٔ این عملیات افزایش طول عمر ماده مورد نظر است.